Lingva subpremata diskurso kaj nuntempa universitato

Abstract

The spread of English both inside and outside of universities can be regarded as a consequence supported by a discourse of power. Here, this will be referred to as DANPI (Diskurso pri la Angla lingvo kiel Neceso kaj Profitindaĵo Individuaj – Discourse on English as an Individual Need and Means-of-Enrichment). There are five components to this discourse: (1) Learn English or perish!; (2) You are the only person who still doesn’t know this language; (3) Use your own resources to solve this problem!; (4) Don’t worry: English will open amazing doors for you; and (5) What ethical problem? English is neutral! DANPI carries important nuances in universities, where those inside demonstrate more individualized ways of thinking than those outside the university do. Apart from the importance of DANPI on its own, this discourse plays its main role inside of a more complex process: language suppression. Therefore, this article will describe this last concept and the role that DANPI plays within it. In order to operate outside a purely theoretical dimension, I have two proposals. The first contains a number of actions that could be undertaken to solve the problem at the university level. That is, it is important to (1) highlight the fact that all native written languages are useful in carrying out normal university business; (2) stress the importance of research and instruction on concrete problems in local environments where doubtless the local language is more useful; (3) facilitate the use of Esperanto at universities when the international dimension is important; and (4) find effective solutions for those situations when those in a university environment feel the need to communicate internationally without using an international language. The second proposal is a collection of hypotheses which are worthy of research in order to improve knowledge and action for the goal of working together to highlight a freer and more socially just university, primarily though not entirely related to language issues.

Rozpowszechnianie języka angielskiego na uniwersytetach i poza nimi można postrzegać jako konsekwencję dyskursu potęgi. tu będzie on określany jako danpi (diskurso pri la angla lingvo kiel neceso kaj profitindaĵo individuaj, tj. ‘dyskurs o języku angielskim jako osobistej konieczności i zysku’). dyskurs ten składa się z pięciu elementów: (1) Ucz się angielskiego lub przepadnij; (2) Jesteś jedynym człowiekiem, który wciąż nie zna tego języka; (3) Użyj swoich osobistych zasobów, aby rozwiązać ten problem; (4) Nie cierp: angielski otworzy dla Ciebie niesamowite możliwości; i (5) Jaki problem etyczny? Sprawa jest przecież neutralna! danpi aktywuje ważne niuanse na uniwersytetach, których członkowie wykazują bardziej indywidualne myślenie niż osoby niezwiązane z uniwersytetem. pomijając znaczenie danpi samego w sobie, dyskurs ten ma swoją główną rolę w bardziej złożonym procesie: represji językowej. z tego powodu w niniejszym artykule szkicowo opisano ten koncept i sposób, w jaki danpi pełni w nim rolę. aby nie pozostawić sprawy tylko w wymiarze teoretycznym, przedstawiam tutaj dwie propozycje. pierwsza to zbiór działań, które w jakiś sposób rozwiązują ten problem na uniwersytecie; to znaczy, ważne jest (1) przedstawienie wszystkich pisanych języków rodzimych jako odpowiednich do typowych spraw uniwersyteckich; (2) podkreślenie znaczenia badania i nauczania konkretnych problemów w lokalnych środowiskach, gdzie lokalny język jest zdecydowanie najbardziej odpowiedni; (3) ułatwienie uniwersyteckiego użycia esperanta, gdy ważny jest międzynarodowy zakres; oraz (4) znalezienie skutecznego rozwiązania dla takich sytuacji, gdy naukowcy odczuwają potrzebę komunikacji międzynarodowej bez używania języka międzynarodowego. druga propozycja to zestaw hipotez, które warto przetestować w celu polepszenia wiedzy i działania nt. współpracy w celu uwydatnienia bardziej wolnej i użytecznej społecznie uczelni, w szczególności, lecz nie tylko, w kwestii językowej.